Sevgili Eduardo:
Sana önceki gün San Lorenzo Stadı’nın yerine yapılan “Carrefour”da olanları anlatacağım. Süpermarkete çocukluğumun kahramanı, San Lorenzo’nun dört sezon arka arkaya gol kralı olan golcüsü José Sanfilippo’yla gittim. Birlikte tencere ve tavalarla, peynirlerle, kangal sucuklarla dolu reyonların arasında yürüyorduk. Tam kasalara doğru yaklaşırken, Sanfilippo birden kollarını açtı ve bana “Düşün,” dedi, “Boca’ya karşı o maçta meşhur Antonio Roma’ya tam buradan çivilemiştim o voleyi.” Çeşit çeşit konservelerle, mezelerle, sebzelerle dolu bir arabayı iteleyen şişmanca bir kadının önünden hızla karşıma geçip “Tarihteki en hızlı gol olmuştu.” diye ekledi.
Köşe vuruşunun yapılmasını bekleyen bir forvet gibi iyice yoğunlaşıp anlatmaya başladı: “O gün ilk maçına çıkan beş numaraya, maç başlar başlamaz topu bana doğru havalandır, dedim. Korkmamamasını söyledim; seni zor duruma sokmam. Ben yaşça bayağı büyüktüm, o daha küçüktü. Adı Capdevilla’ydı, korktu, becerebilir miyim acaba diye biraz sıkıntı yaptı.” Sonrasında Sanfilippo soluk bile almadan bana mayonez kavanozlarının olduğu reyonu gösterip bağırdı: “Tam şuraya bıraktı topu.” İnsanlar kaygıyla bize bakıyordu. “Top orta sahadakilerin arkasına, bayağı uzağa düşmüştü, tökezledim ama sonunda topa yetişmeyi başardım, tam şurada, pirinçlerin olduğu yerde, gördün mü?” Bana en alt rafı gösterirken mavi takım elbisesine ve ayna gibi iskarpinlerine bakmadan bir tavşan gibi sıçrayarak: “Top bir kere önümde sekti ve boom!” O müthiş soluyla gelişine vurdu. Hepimiz otuz küsür yıl önce kalenin olduğu yerdeki kasalara döndük ve hepimize top üst ağlara asılı kalmış gibi geldi; tam radyo pillerinin ve traş bıçaklarının olduğu yere.
Sanfilippo golü kutlamak için kollarını iki yana açtı. Müşteriler ve kasiyerler avuçları patlayıncaya kadar alkışladılar. Ben neredeyse ağlayacaktım: ‘Bebekyüz’ Sanfilippo 1962’de attığı o golü yeniden atmıştı, hem de sırf ben de görebileyim diye.
Eduardo Galeano - Gölgede ve Güneşte Futbol, s.159
